اومَدم نگات کُنم دلُم هَواتِ کرده بود

      بخدا دلُم هَوُي چيشُي سيات کرده بود

هَنووَم موواتِ اَي بييُوشوني دل مي بري

ها عامو دلُم هَوُي مووُي کوتات کرده بود

بازم اَي خواسي اَزُم بونه بيگيري جَر بُکني

  بي بُکُن دلُم هَوُي همي ئي کارات کرده بود

هر جُ از مهرُ وفا مي خوان بگن اسم شُمان

دل من هَوُي تُ وُ مهرُ وفات کرده بود

دَم رو صِدُي قشنگت تو گوشُم زنگ مي زنه

                                                                          بي جهت نيس که دلُم هَوُي صدات کرده بود

تو نگات شرمُ حَيُي هَس که آدم حَظ مي کنه